Schuitenvoerder Joannes verliest evenwicht en verdrinkt

Joannes Koenraad la Grouw; schipper van een dekschuit

Dat het leven in de 19e en begin van de 20e eeuw voor veel familieleden zwaar was, zal geen verrassing meer zijn na het lezen van veel verhalen op deze website. Korendrager Willem la Grouw wist er alles van. Zijn in 1850 geboren zoon Joannes Koenraad had het ook niet gemakkelijk.

Als schuitenvaarder in de Amsterdamse grachten en op het IJ had Joannes een zwaar beroep. Vracht vervoeren op zijn dekschuit, die hij met een vaarboom voortbewoog door de smerige Amsterdamse grachten. Een gevaarlijk beroep ook. Tien dagen voor zijn 57e verjaardag verloor hij op 16 maart 1906, rond vijf uur ‘s middags, zijn evenwicht in de Nieuwe Vaart bij het Nieuwe Entrepotdok. Joannes vloog overboord en kwam niet meer levend boven. Een berichtje in De Tijd meldde nog dat dr. Brouwer een uur lang was bezig geweest ‘de levensgeesten weder op te wekken’, maar dat was vergeefse moeite.

Wie was deze Joannes? Hij werd om één uur ‘s nachts geboren, op 26 maart 1850, in zijn ouderlijke woning op Kolk 13 in Amsterdam. Zijn vader was Willem la Grouw, korendrager, zijn moeder Maria Jesse. Enkele dagen later deed vader Willem aangifte, waarbij als getuigen Hendrik Suiker en Arie Schimmel optraden. Joannes zal ongetwijfeld zo gauw het kon gaan werken om bij te dragen in het onderhoud van het arme gezin. In 1870 kwam hij bij de zeemilitie. Dat zal ongetwijfeld ook zijn toekomst hebben bepaald. Joannes werd schuitenvoerder. In mei 1874 verliet hij als zeemilicien de dienst, maar niet voordat hij op 20 augustus 1873 trouwde met Elisabeth Seijmonsbergen, dochter van Steeven Seijmonsbergen, voormalig wachter ‘aan den spoorweg’, scheepstimmerman en milicien en Geertje Lindeblad.
Joannes ging met zijn vrouw wonen aan de Kolksteeg nr. 13, op luttele meters afstand waar hij werd geboren. Zij kregen zeven kinderen, de eerste twee, Willem en Joannes overleden binnen enkele jaren na hun geboorte.
Joannes was gedurende zijn werkzame leven schuitenvoerder. Een beroep dat niet zonder risico’s was. Hij vervoerde met zijn dekschuit ladingen van mogelijk schepen in het IJ naar pakhuizen door de Amsterdamse grachten. Met een vaarboom duwde hij – of misschien met behulp van een scheepsmaat – zijn dekschuit vooruit. Een zwaar beroep. En gevaarlijk. In die jaren zijn meerdere krantenberichtjes te vinden over schuitenvoerders die overboord zijn gevallen en verdronken. Dat overkwam ook Joannes. Op 16 maart 1906. Hij liet een vrouw en vijf kinderen na.